“Als het druk is, breng ik alleen eten naar de tafels”

Een beperking houdt Lisa en Leon niet tegen

Kom je bij ons eten? We maken je niet alleen blij met lekker en lokaal eten, maar ook met de bediening aan je tafel. Die is soms net wat anders dan in een ander restaurant omdat we voor een deel met mensen werken met een verstandelijke beperking of autisme. Bij ons is iedereen welkom.

Lisa stapt het Landhuis in met een tas vol boodschappen. Voor de avonddrukte in het restaurant, werd ze er nog even op uit gestuurd. Ze kon niet alles van het lijstje meenemen, vertelt ze, omdat ze niet genoeg geld bij zich had. Het was een gedoe want ze kan niet goed rekenen. Ze schaamde zich dat de jongen aan de kassa haar moest helpen.


Van elkaar leren

“Soms zou het makkelijker zijn als je aan me kunt zien dat ik een licht verstandelijk beperking heb”, zegt ze.

“Je ziet en merkt het niet meteen aan mij. Daarnaast heb ik autisme en mensen denken dan aan iemand met wie ze moeilijk contact kunnen krijgen. Maar met mij kun je juist heel makkelijk praten. Mensen overschatten me om die redenen vaak. Dat kan een voordeel zijn, maar het is ook belastend omdat ik het steeds uit moet leggen. Als gasten contact willen afrekenen, heb ik daar hulp bij nodig. Daar schaam ik me dan een beetje voor.”

Lisa werkt via Abrona in de bediening bij Landhuis in de Stad. Abrona ondersteunt volwassenen in en rondom Utrecht die een verstandelijke beperking hebben. Ze begeleiden bij het zelfstandig wonen, maar ook met werken. Hun doel is om zoveel mogelijk mensen mee te laten doen in de samenleving. De eigenaren van Landhuis in de Stad omarmen dit en zo staan er elke dienst twee mensen van Abrona te werken. Soms met een vast aanspreekpunt zodat ze kunnen aangeven als het werk even teveel voor ze wordt. Lisa maakt daar gebruik van. “Dat werkt goed, want we leren van elkaar.”

Met de hond wandelen

Leon (18) vertelt dat hij elke dag zelf iemand uitkiest die zijn aanspreekpunt is. “Als het druk is neem ik geen bestellingen op, dan breng ik alleen het eten naar de tafels. Maar dan kan het nog zijn dat het een beetje veel voor me wordt. Dan mag ik even bestek poetsen. En als ik geluk heb, heeft een van de gasten een hond meegenomen. Dan ga ik daar een rondje mee lopen door het park.”

Maar meestal gaat het goed. Hij werkt al 1,5 jaar met veel plezier in de bediening. “Ik vind het heel erg leuk werk omdat ik praatjes kan maken met de gasten. Dan maak ik soms een grapje.” Hij vertelt enthousiast over verse jus persen, een van zijn favoriete bezigheden. Maar hij leert nu ook biertjes tappen. “Dat moet ik nog wat meer oefenen”.

Het is ontzettend leuk om hier te werken

Dat bier tappen is dit jaar ook een van Lisa’s leerdoelen. “Je moet het glas op de goede manier vasthouden en op het juiste moment omhoog halen. Daar komt veel precisie bij kijken. En daarom hebben we het in mijn leerdoelen meegenomen.” Vorig jaar had ik als doel gasten op een goede manier te bedienen. Ik had soms een beetje moeite met de volgorde. Zo kon ik wel zelf bedenken dat je met de menukaart begint, maar wat dan? Eerst een drankje, dan het voorgerecht bijvoorbeeld en niet andersom. En welke wijn past bij welk gerecht? Dat vind ik trouwens nog steeds een beetje ingewikkeld.”

Lisa: “Door mijn beperking kon ik school niet afmaken. Maar gelukkig heb ik toch werk kunnen vinden wat ik leuk vind en bij me past. Het is ontzettend leuk hier te werken. Dat komt door alle praatjes die je hier maakt met de gasten.”

Meer informatie lees je op de website van Abrona

We hebben nog meer verhalen over de keuzes die we maken! Bekijk hiervoor ons verhalenoverzicht